Jest taki dzień

Jest taki dzień
Który jest dniem
Którego nie ma

Jest taka noc
Która jest nocą
Której nie ma

Jest takie życie
Które jest życiem
Którego nie ma

A my jesteśmy…

Jak nadać znaczenie dniom
Nocom, życiu
Których nie ma

Trzeba przywołać obrazy z dzieciństwa,
Własne lęki, obsesje zamienić na sztukę
I iść śladami Louise Bourgeois:

„Umiejętność przywołania i przełożenia na język sztuki obrazów z dzieciństwa jest przywilejem artysty. Zwykli ludzie tego nie potrafią.”

fot.wikimedia

„Dzieło sztuki nie przywołuje wyjaśnienia, musi mówić samo za siebie. Może być przedmiotem wielu interpretacji, ale tylko jedno artysta miał na myśli.(…)
Jedyna odpowiedzialność to absolutna prawda wobec siebie.”

„…codziennie człowiek jest zmuszony pozostawić za sobą swoją przeszłość lub ją zaakceptować. Ten, kto nie może jej zaakceptować, zostaje rzeźbiarzem”

„Sztuka bierze się z naszych potwornych porażek i strasznych potrzeb. Pokazuje ona trudności w odnalezieniu własnej tożsamości, ponieważ jest osobą pogardzaną. Wszędzie na świecie panuje pogarda i potrzeba akceptacji. To nie dostarcza satysfakcji. Sztuka jest możliwością poznania samego siebie.”

Ostatni film Almadovara „Skóra, w której żyję” przywołał twórczość Louise Bourgeois. Kontrowersyjna, wielka, nieprzewidywalna… dla której sztuka była wszystkim, a przede wszystkim ratunkiem przed światem, który zbyt dotykał… Oglądałam jej prace w warszawskiej Zachęcie w 2003 roku i mam je w sobie do dzisiaj…